نورانیت قلب با تفکر و گریه

طَلَبتُ نُورَ القَلبِ فَوَجَدتُهُ فی التَّفَکُّرِ وَ البُکاءِ وَ طَلَبتُ الجَوازِ عَلَی الصِّراطِ فَوَجَدتُهُ فی الصَّدَقَةِ وَ طَلَبتُ نُورَ الوَجهِ فَوَجَدتُهُ فی صَلاةِ اللَیلِ . (مستدرک الوسائل ، ج 2 ، ص 357)

از امام صادق (ع) روایت شده که فرمود: چون نورانیت قلب را خواستم ، آن را در تفکر و گریه یافتم و چون عبور از پل صراط را خواستم ، آن را در پرداخت صدقه یافتم و چون نورانیت چهره را خواستم ، آن را در نماز شب دیدم. (پس اولین قدم برای نورانیت قلب تفکر و پس از آن گریه از خوف خداوند متعال است).

نورانیت قلب با مناجات

إنَّ العَبدَ إذا تَخَلّی بِسَیِّدِهِ فی جَوفِ اللَیلِ المُظلِمِ وَ ناجاهُ أثبَتَ اللهُ النُّورَ فی قَلبِهِ. (میزان الحکمة ، ج 5 ، ص 419)

پیامبر اکرم (ص) فرمود: هنگامی که بنده ای در نیمه شب تاریک خلوت کرده و با خداوند مناجات می کند ، خدا قلب او را نورانی خواهد ساخت.