دنیا ؛ روز کوتاه - آخرت ؛ روز طولانی

فَاجعَلُوا عِبادَ اللهِ اِجتِهادَکُم فی هذِهِ الدُّنیا التَّزَوُّدَ مِن یَومِهَا القَصِیرِ لِیَومِ الآخِرَةِ الطَّویلِ.

امام علی (ع) فرمود: کوشش تان را برای توشه برداشتن از روزی که کوتاه است یعنی دنیا برای روزی که بلند است یعنی آخرت قرار دهید.

فَإنَّها دارُ عَمَلٍ وَ الآخِرَةَ دارُ القَرارِ وَ الجَزاءِ. (بحارالانوار ، 35274)

زیرا دنیا محل عمل است و آخرت محل استقرار و جزادهی.

آخرت ؛ محل استقرار

الآخِرَةُ دارُ مُستَقَرِّکُم فَجَهِّزُوا إلَیها. (غررالحکم ، ص 148)

امیرالمؤمنین علی (ع) فرمود: آخرت خانه و محل استقرار شماست پس خودتان را برای آن آماده کنید.

اهمّیت حق الناس

عَن مُوسَی بنِ عُمَیرٍ الاَنصارِیّ عَن اَبیهِ قالَ اَمَرَنی حُسَینُ بنُ عَلیٍ (عَلَیهِمَا السَّلام) فَقالَ: نادِ فِی النّاسِ اَن لا یُقاتِلَنَّ مَعی رَجُلٌ عَلَیهِ دَینٌ فَاِنَّهُ لَیسَ مِن رَجُلٍ یَمُوتُ وَ عَلَیهِ دَینٌ لا یَدَعُ لَهُ وَفاءً اِلّا دَخَلَ النّارَ . (اِحقاقُ الحق ، ج 19 ، ص 430)

شخصی به نام موسی بن عُمَیر از پدرش نقل می کند که امام حسین (ع) به من دستور داد که در میان یارانشان فریاد بزنم : کسیکه به مردم بدهکاری دارد حق ندارد در میان لشکریان من باشد ، زیرا کسی نیست که مدیون باشد و بمیرد و بعد از او ادای بدهی اش نشود مگر اینکه (بخاطر بدهی اش) وارد آتش خواهد شد .

لزوم خدمتگذاری به دیگران

قال رسول الله: سَیِّدُ القَومِ فی السَّفَرِ خادِمُهُم ، فَمَن سَبَقَهُم بِخِدمَةٍ لَم یَسبِقُوهُ بِعَمَلٍ اِلّا الشَّهادَةَ . (کنز العمال ، ج 6 ، ص 710)

آقای جمعی که سفر می روند کسی است که خدمتگذار آنان است ، پس هر کس از آنان پیشتاز در خدمت به بقیه باشد ، آن جمع در هیچ عملی جز شهادت در راه خداوند بر او پیشی نخواهند گرفت .

لزوم همکاری

رُوِیَ عَنِ النَّبیِّ (ص) اَنَّهُ اَمَرَ اَصحابَهُ بِذَبحِ شاةٍ فی سَفَرٍ فَقالَ رَجُلٌ مِنَ القَومِ:عَلَیَّ ذَبحُها ، وَ قالَ الآخَرُ: عَلَیَّ سَلخُها وَ قالَ آخَرُ: عَلَیَّ قَطعُها ، وَ قالَ آخَرُ: عَلَیَّ طَبخُها ، فَقالَ رَسُولُ اللهِ (ص): عَلَیَّ اَن اَلقَطَ لَکُمُ الحَطَبَ ، فَقالُوا یا رَسُولَ اللهِ ! لا تَتعَبَنِّ بِآبائِنا وَ اُمَّهاتِنا اَنتَ ، نَحنُ نَکفیکَ ، قالَ: عَرَفتُ اَنَّکُم تَکفُونَنی ، وَ لکِنَّ اللهَ عَزَّوَجَلَّ یَکرَهُ مِن عَبدِهِ اِذا کانَ مَعَ اَصحابِهِ اَن یَنفَرِدَ مِن بَینِهِم ، فَقامَ (ص) یَلقَطُ الحَطَبَ لَهُم . (بِحارُالاَنوار ، ج 73 ، ص 273 و 274)

در سفری پیامبر اکرم (ص) برای تهیه غذا دستور دادند گوسفندی را ذبح کنند ، یکی از اصحاب عرض کرد: سر بریدن گوسفند بر عهدۀ من ، شخص دیگری گفت:پوست کندن آن با من ، شخص دیگر پذیرفت تا گوشتِ آن را بپزد ، پیامبر اکرم (ص) فرمود:جمع آوری هیزم نیز بر عهدۀ من ، عرض کردند: ای رسول خدا ! پدران و مادران ما فدای شما ، خودتان را به زحمت نیندازید و کارها را به ما واگذارید ما (با کمال افتخار) انجام می دهیم ، حضرت فرمودند: من می دانم شما انجام می دهید ولی خداوند دوست ندارد بنده اش را در میان همراهانش مشاهده کند که برای خود امتیازی قائل شده است. سپس حضرت از جا برخاستند و به جمع آوری هیزم مشغول شدند .