اهمّیت حق الناس

عَن مُوسَی بنِ عُمَیرٍ الاَنصارِیّ عَن اَبیهِ قالَ اَمَرَنی حُسَینُ بنُ عَلیٍ (عَلَیهِمَا السَّلام) فَقالَ: نادِ فِی النّاسِ اَن لا یُقاتِلَنَّ مَعی رَجُلٌ عَلَیهِ دَینٌ فَاِنَّهُ لَیسَ مِن رَجُلٍ یَمُوتُ وَ عَلَیهِ دَینٌ لا یَدَعُ لَهُ وَفاءً اِلّا دَخَلَ النّارَ . (اِحقاقُ الحق ، ج 19 ، ص 430)

شخصی به نام موسی بن عُمَیر از پدرش نقل می کند که امام حسین (ع) به من دستور داد که در میان یارانشان فریاد بزنم : کسیکه به مردم بدهکاری دارد حق ندارد در میان لشکریان من باشد ، زیرا کسی نیست که مدیون باشد و بمیرد و بعد از او ادای بدهی اش نشود مگر اینکه (بخاطر بدهی اش) وارد آتش خواهد شد .

مصداق حقیقی ابرار در قرآن

کُلَّما فی کتابِ اللهِ عَزَّوَجَلَّ مِن قَولِهِ إنَّ الاَبرارَ فَوَاللهِ ما اَرادَ بِهِ إلّا علی بن اَبیطالِبٍ وَ فاطِمَةَ وَ أنا وَ الحُسَینُ . (نور الثقلین ، ج 5 ، ص 533 ، حدیث 33)

امام حسن مجتبی (ع) فرمود: هر جا در قرآن «اِنّ الابرار» آمده ، به خدا سوگند منظورِ پروردگار از آن ، علی بن ابیطالب و فاطمه و من و حسین می باشیم.